Prun-Island and Tamatave

hoihoi,

Dit is alweer de 7de blog die we schrijven. Dank jullie wel voor alle lieve reacties die we tot nu toe gekregen hebben! Van sommigen horen we dat het helaas niet altijd lukt om op de blogs te reageren, de computer geeft dan een foutmelding. Maar hartelijk dank voor alle lieve appjes, berichtjes, telefoontjes enz... Zelfs de post komt hier aan ;) Er hangen al behoorlijk wat kaartes aan de muur. En als we het thuisfront aan de telefoon hebben wordt er eerst een rijtje namen opgenoemd waar we de groetjes van hebben! Dank jullie wel!

Dinsdag zijn we een dagje weg geweest naar een eiland hier voor de kust samen met nog 5 anderen. We wandelden 's morgens vroeg om 7 uur al naar het strand, daar lag een boot met kapitein op ons te wachten om ons over de Indische Oceaan naar het eiland te varen. Dit bootje zag er beslist niet uit als oceaanstormer... Maar we wilden naar het eiland dus de eerste 5 meter waadden we door de zee naar het bootje toe. Na een tocht van ruim 1,5 uur door weer en wind (lees: tropische stortregenbui) en hoge golven kwamen we met bleke neuzen (en Corine met een geleegde maag..) aan bij het eiland.
Officieel is het een onbewoond eiland maar er was hier en daar toch wel een hutje te vinden. Het was een prachtig eiland, bestaand uit een stuk oerwoud met in het midden een hoge vuurtoren en rondom prachtige stukken strand. Onze gids ging ons voor, dwars door de natuur naar de vuurtoren toe. Op onze hoede voor slangen, spinnen, muggen, enorme soort vleermuizen(flying fox) en ander gedierte volgden we onze gids naar de vuurtoren: een prachtig witte van 75 meter hoog. Niet veel later stonden we bovenaan en hadden we een prachtig uitzicht over het hele eiland en de kust van Madagascar!
Daarna bracht onze gids ons weer terug naar een prachtig stukje strand. Hier viste hij het ene dier na het andere uit de oceaan: een zeekomkommer, een prachtige zeester, een zee-egel enz.
De rest van de dag hebben we drijvend tussen prachtige visjes in de oceaan doorgebracht.
Na een heerlijke dag moesten we toch echt weer terug in ons wiebelbootje naar de kust, gelukkig ging het de terugweg beter en zijn we weer veilig op het strand beland.

Vrijdagmiddag werden we onverwachts uitgenodigd op een Malagasy verlovingsfeestje. De dochter van een dayworker verloofde die dag en wij werden door iemand anders uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn. Na een aantal keer gevraagd te hebben of het toch niet vreemd was zijn we in de tuc-tuc gestapd en naar het adres gegaan. Dit bleek het huis van de pastor te zijn van de lokale kerk. Hij is de oom van het meisje. We werden naar boven gebracht waar een slaapkamer was ontruimd en nu vol stond met stoelen. De kamer bleef maar volstromen met mensen evenals de temperatuur die maar bleef stijgen. Na 1,5 uur was ongeveer iedereen gearriveerd en de ceremonie (want dat was het!) starten. De broer van het meisje startte met een toespraak, daarna de oom en daarna de vader van de jongen. Onder de gasten was ook een vertaler van het schip zodat wij gelukkig het grootste deel van de ceremonie vertaald kregen. Na de toespraken mocht het meisje pas binnen komen en werd de verlovingsring overhandigd. Daarna werd er symbolisch een bruidsschat (geldbedrag) betaald door de jongen aan de familie van het meisje.
Na dit startte de discussie over de trouwdatum van het stel. De uitkomst: ergens in april. Ondertussen was het al ver na etenstijd en werden er bordjes met eten uitgedeeld: heerlijke chips en zoutjes en een soort vettige hapjes met beestjes...!
Omdat het al 20:00 uur was geweest was het hoog tijd om weer op te stappen en haast te maken om voor 21:00 uur weer aan boord van het schip zien te komen. Om 21:00 uur wordt er namelijk door onze security gechecked of iedereen aan boord is.

Zondag ging Elsbeth naar de locale kerk in Tamatave. Deze dienst word gehouden boven op een dak van een huis, waar doeken over gespannen zijn. De dienst was al begonnen, maar het is hier vrij normaal als je halverwege nog binnenkomt. Wij zaten als Mercy-Shippers weer helemaal vooraan, maar wel pal onder een enorme geluidsbox, waar veel volume uitkwam. Nadat een paar gemeenteleden bedachten dat dat misschien wel een beetje veel van het goede was, werden onze stoeltjes verder naar achter verhuisd. Nadat de dienst al even begonnen was, kwamen er nog heel wat mensen aan, waar geen zitplaats meer voor was. Dat is hier geen probleem, er werden terstond wat houten banken door het trapgat aangegeven naar boven, terwijl de dominee gewoon doorpraatte.
Na 2,5 uur was de dienst afgelopen. Nadat iedereen elkaar gedag gekust en geknuffeld had, werden wij (3 andere mensen van het schip en ik) uitgenodigd om bij de pastor te lunchen. De pastor woont in een middeklasse huis (stenen muren, een badkamertje meerdere kamers), wat voor Malagasy begrippen luxe is. We aten een echte Malagasy maaltijd, en na een hele reeks foto's vanuit alle mogelijke posities en hoeken van de kamer, konden we vertrekken. We werden uitgebreid bedankt voor onze komst, de Malagasy waarderen het heel erg als je op hun uitnodiging ingaat.

Na de lunch gingen we met tuc-tuc's nog wat mensen in de stad bezoeken, kennissen van de andere Mercy Shippers. Na een tijdje gereden te hebben, kwamen we in een veel armer gedeelte van de stad. De tuc-tuc ging niet verder, dus het laatste stukje hebben we gelopen over een stoffig modderig padje, tussen allemaal houten en golfplaten huisjes. Hier was ook het adres waar we moesten zijn. Het was een huisje van niet meer dan 3 bij 3, het was er bloedheet. Er stond een bed, een tafeltje met wat spulletjes en pannen, en een heel oud klein tv'tje. Buiten was een stukje grond met een soort 'kookplaatsje'. Onze gastvrouw was buiten op de grond in een paar emmers haar kleren aan het wassen, maar toen wij aankwamen werd alles neergelegd, en kregen we de beste plek: op de rand van het bed van de gastvrouw. Hierna gingen we terug naar het schip, waar we 's avonds naar de dienst geweest zijn en daarna een gezellig Nederlands uurtje hadden met hollandse appeltaart!

Morgenavond zijn we van plan om op bezoek te gaan naar het lokale 'ziekenhuis' hier in de stad, we zijn erg benieuwd wat we daar gaan zien.
De gezondheidszorg hier is zo slecht. Iemand vertelde ons dat als je geopereerd wilt worden je hier eerst je eigen infuuszak, hechtingen enz moet kopen op de markt!
Dat zijn iedere keer weer verhalen die ons verdrietig maken maar ons ook laten zien dat alles wat wij in Nederland hebben niet vanzelfsprekend is!

Warme groetjes uit en nog warmer Madagaskar!
Elsbeth en Corine