De laatste dagjes...

Woensdag 30 maart
Vandaag was het onze eennalaatste werkdag, vanmorgen hing er al een checklist voor ons op onze deur met daarop wat we allemaal nog moeten afwerken voordat we vertrekken kunnen. Ons huiswerk voor de laatste dagen blijkt al snel. Langst de crewbank, Human Resort, de purser (zij regelt ons guesthouse in de hoofdstad en het vervoer van en naar de airport), we moeten onze cabine schoonmaken (voordeel van weinig leefruimte is dus ook weinig schoonmaak) enz…
Vandaag is er ook nog een Nederlander jarig, gisteren hebben we al geholpen met de beroemde ‘Dutch apple pie’ te maken. De meeste Hollandse feestjes gaan hier samen met appeltaart. Deze avond dus een gezellig feestje gehad en het leukste is altijd de cadeautjes van de andere Nederlanders: gevuld speculaas, stroopwafels, kaneelkussentjes, zeep van de Hema enz… ;)

Donderdag 31 maart
Vandaag was dan echt onze laatste werkdag… We denken gewoon maar niet teveel na en genieten gewoon net als anders. Na de lunch mocht ik (Corine) een middag meelopen in de operatiekamer. In operatiekamer 4 werd ik op een krukje achter de chirurg gezet en kreeg ik van de opererende chirurg tekst en uitleg over hoe een liesbreuk wordt geopereerd. Nadat de wond keurig was gehecht en afgewerkt werd ik naar operatiekamer 2 verwezen. Hier was een chirurg bezig een jongen van 18 jaar met een gespleten lip te opereren. Een van de operatieassistenten liet mij een foto zien van voor de OK waarop de jongen te zien was. Hij had eigenlijk geen bovenlip en een gedeelte van zijn neus was ook open. 18 jaar heeft hij hier mee rond gelopen en in Nederland wordt je met deze aandoening na een paar maanden al geopereerd. Wat bijzonder om de chirurg zo nauwkeurig te werk zien gaan en het prachtige resultaat van de operatie te zien! Als ik denk aan het moment dat de jongen voor het eerst in de spiegel zal kijken staan de tranen haast in mijn ogen. Vol nieuwe indrukken verlaat ik de operatiekamers weer.

Vrijdag 1 april
Vandaag onze laatste dag aan boord van de Afrika Mercy… Deze dag zijn we vrij van werken maar staan er veel andere dingen gepland. Eerst maar onze checklist afwerken. Dit duurt al langer dan gedacht want iedereen die we tegen komen en ons met de checklist ziet lopen begrijpt dat we bijna vertrekken en beginnen een ‘afscheidspraatje’. Om 10:30 uur hebben we afgesproken met 2 vertalers die vandaag ook een dagje vrij zijn. We wandelen naar de poort van het haventerrein waar we afgesproken hebben en daar staan ze ons al op te wachten, allebei met hun scooter en een extra helm. Even later touren we door de straten van Tamatave en ontdekken we dat touren door deze City heel wat anders is dan door onze Zeeuwse duinen…
De tocht eindigt bij Serafine, de tante van een van de vertalers. Zij heeft in haar huis een heerlijke malagasy-maaltijd voor ons gemaakt. Na de lunch worden we weer netjes teruggebracht naar het schip waar we nog een meeting met onze collega’s bijwonen. We worden door iedereen persoonlijk bedankt voor onze tijd bij Mercy Ships en vele lieve wensen worden uitgesproken.
Dan staat er nog iets moois op ons programma: de dress-ceremonie. Deze ceremonie vindt iedere 2 weken plaats. Wekelijks worden er aan boord van de Africa Mercy vrouwen met fistels geopereerd. Deze fistels ontstaan bij langdurige bevallingen (die soms wel dagen duurt!) waarbij eigenlijk een keizersnede nodig is. Als de vrouwen het overleven houden ze er vaak fistels aan over waardoor ze incontinent geworden zijn en door de lokale bevolking en vaak ook hun eigen man worden verstoten. Deze vrouwen worden door Mercy Ships geopereerd en als ze hersteld zijn vindt de dress-ceremonie plaats. Voor deze ceremonie krijgen de vrouwen een nieuwe jurk, hoed en sieraden wat symbool staat voor een nieuw begin. De ceremonie begint met zingen en gebeden een toespraak. Daarna mogen de vrouwen om de beurt naar voren komen en vertellen ze hun eigen verhaal. Ook bedanken ze iedereen voor alle goede zorgen. Daarna krijgen ze allemaal een tasje met inhoud (bijbel, spiegel, zeep enz.) overhandigt en worden ze toegezongen. Ontroerend om mee te mogen maken!
’s Avonds staat er nog een feestje gepland voor ons. Onze collega’s hebben een lokaal tentje afgehuurd en de beheerder heeft een bbq buiten op straat gezet waar hij allerlei hapjes voor ons klaar maakt. Hopend dat het allemaal goed gaar is en niet nadenkend waar het vandaan komt genieten we van de hapjes. Ondertussen krijgen we nog de schrik van ons leven als er in eens een dikke rat op ooghoogte voorbij wandelt. Gelukkig rookte bbq flink en blijft het bij de ene rat.

Zaterdag 2 april
De wekker staat vroeg vandaag want we moeten onze laatste spullen inpakken, ontbijten en afscheid nemen van allemaal lieve mensen die speciaal voor ons vroeg uit bed zijn gekomen want om 6:15 vertrekt de bus al. We zijn verrast dat er zoveel mensen zo vroeg in de dock staan om afscheid te nemen. Wat moeilijk om al die lieve mensen en het schip achter te moeten laten!
Na een voorspoedige busreis arriveren we om 16:30 uur in ons guesthouse in de hoofdstad Antananarivo. We zijn verrast over de luxe en ook over de temperatuur want die is hier wel wat koeler. Goed om alvast wat af te kicken.

Maandag 4 april
Opnieuw onze koffers inpakken, deze keer voor het laatst. Alles wat we kunnen missen stoppen we in een plastic tas om weg te geven. Gisteren hebben we tijdens een rondje lopen weer zoveel armoede gezien. Daar gaan we nu onze overbodige spullen maar uitdelen. Straks om 12 uur worden we naar de airport gebracht om aan onze vliegreis naar huis te beginnen. Morgenochtend om 7:15 uur hopen we weer te arriveren in Nederland.