Dankbaarheid!

Ha mensen,

Na een werkdag, een heerlijke maaltijd en een voetbalwedstrijd zijn we achter de pc gekropen want is het weer tijd voor onze wekelijkse blog.
26 dagen geleden zijn we thuis vertrokken en voor ons gevoel wonen we al tijden op ons nieuwe stekje: de Africa Mercy.
We ontmoeten mensen uit alle delen van de wereld, praten over ons werk, familie, thuisland en gewoontes, we trekken er op uit voor de supermarkt, een voetbalwedstrijd, de markt, een eilandtripje of gewoon een wandelingetje en als we enige sporen van heimwee bemerken zoeken we gewoon wat landgenoten op om samen, onder genot van een heerlijk bakje koffie, zelfgebakken appeltaart te eten en nederlands te praten.
Gelukkig worden we in Nederland niet vergeten en werkt de wifi goed zodat er regelmatig geskyped en gebeld kan worden!
En als we het Engels even helemaal gehad hebben? Geen nood, dan gaan we verder op het Nederlands. Al heel wat 'dayworkers' en vertalers hebben hun eerste lesje nederlands al gehad van ons. Als we 's morgens op de afdeling verschijnen horen we al van verschillende kanten: Goedemorgen, gaat het? Goed?
Maar andersom leren wij ook iedere week bij. We zijn nu zover dat we in het Malagasy kunnen groeten, ons kunnen voorstellen, vragen hoe het is, en kunnen zeggen: niet slapen, tijd om aan het werk te gaan! (Belangrijke zin...;))

Een aantal dagen geleden vroeg een lokale werker aan Corine waarom ze een bril heeft. Heb je die bril voor de fun of heb je soms een probleem aan je ogen?
Na enige uitleg over het dragen van een bril (hier draagt bijna niemand een bril) vertelde Elsbeth dat zij lenzen draagt. Na een kwartier uitleg over het dragen van lenzen en het nut hiervan werd het nog steeds niet helemaal begrepen dus haalde Elsbeth er eventjes eentje uit haar oog. De lokale werker heeft wel een kwartier nodig gehad om bij te komen van de schrik! Pakt daar iemand even een stukje glas uit haar oog en doet het er zo weer terug in...

Afgelopen weekend heeft Elsbeth gewerkt. Het was druk want 2 dayworkers kwamen niet opdagen. De rest keek daar niet van op, dit gebeurt wel vaker schijnbaar.
Corine is zondag naar de kerkdienst in het hospitaal geweest. Hier komen de meeste patienten naar toe en wat medewerkers van het schip. De hele dienst zat er een lief, klein meisje op schoot te slapen.

Zaterdag was ik (Corine) vrij. Ik ben toen met 3 anderen naar de 'zondagschool' van de lokale kerk geweest. We werden hartelijk ontvangen en direct naar het podium verwezen. Of Miss Corine gelijk maar wilde beginnen met een liedje. Tientallen paar donkere ogen stonden verwachtingsvol op mij gericht. Het enigste wat mij (de juf zonder enige ervaring!) te binnen schoot was 'hoofd, schouders, knie en teen'. Gelukkig werd het begrepen en was het helemaal spannend om het in het nederlands te doen! Na een bijbelverhaal en wat kerkliederen in het Malagasy werd de groep gesplitst in jongens, meisjes en oudere kinderen. De oudere kinderen kregen allemaal een schooltas, een pen en een potlood. De jongere kinderen kregen allemaal een kledingstuk. Wat waren de kinderen blij! Zelden heb ik zoveel dankbaarheid bij kinderen meegemaakt! Merci madam! Thank you very much Miss! Door de hele groep werden we naar buiten gebracht en uitgezwaaid.

Vandaag zijn we na werktijd met een groep meegegaan naar een sportveld(grasveld) midden in de stad. Hier is fanatiek gevoetbalt door mensen van het schip en de dayworkers.

Morgen hebben we allebei een dagje vrij en hopen we met een groepje een dagje weg te gaan naar een eiland. We worden om 7:15 al opgehaald door een busje. We zijn erg benieuwd, er is veel mooie natuur te zien is ons verteld.

Tot volgende week weer!
En iedereen heel hartelijk bedankt voor het meeleven met ons!

Groetjes,
Corine en Elsbeth