Shipholiday, dentalscreening, daklozen en regen!
Door: Elsbeth en Corine
Blijf op de hoogte en volg Elsbeth en Corine
15 Februari 2016 | Madagascar, Toamasina
Hier weer een update uit het verre zuiden...;)
Onze blog van woensdagavond lijkt alweer lang geleden. Iedere dag zien we zoveel nieuwe dingen, leren we weer een heleboel van anderen, horen we (soms schokkende) verhalen van de lokale mensen, proeven we weer nieuwe dingen enz...!
Donderdag was een 'normale' werkdag voor ons en vrijdag begon hier de 'shipholiday'. Dat betekend dat vrijdag, zaterdag en zondag de academy voor de kinderen gesloten is en iedereen die geen dienst heeft vrij is. Het is hier 1x in de 6 weken shipholiday. Sommigen van de bemanning gaan een paar dagen op vakantie hier en anderen luieren er lekker op los. Helaas hadden wij vrijdag en zaterdag dienst en dus geen holiday.
Zondag zijn we 's morgens naar de kerkdienst bij het Hope-centre geweest. Het Hope-centre is een gebouw wat door Mercy Ships is opgeknapt. In dit gebouw verblijven mensen die op een operatie wachten en mensen die geopereerd zijn en nog verder moeten herstellen. Ook is de dentalclinic (tandarts-praktijk) in dit gebouw. Buiten op het gras stond een soort tent en daarin was de dienst. We werden hartelijk verwelkomt door iedereen en tussenin wat meisjes op een bank (knus en warm!) de dienst gevolgd. Er werd gezongen en gebeden en de preek ging over Johannes. Halverwege de dienst schrokken we nog wel even van onze voorbuurman, hij viel ineens met stoel en al omver maar dat bleek mee te vallen gelukkig.
Het was fijn om hier te zijn. Op het schip zien we alleen maar mensen die al geopereerd zijn maar hier zagen we een heleboel mensen die nog geholpen moeten worden. Het was soms schokkend om te zien. We ontmoetten en jongen die zeker al ouder was dan 12 jaar maar nog altijd een schisis (gespleten lip) heeft. Zoiets komt in Nederland gewoon niet voor.
's Avonds was er weer een dienst op het schip. We staan hier in de lijdenstijd stil bij het bijbelboek Ester. Deze avond ging het over koningin Vasti en haar keuze.
Hierna weer het fijne koffie-uurtje bij de nederlandse familie!
Vandaag hebben we allebei een hele dag vrij en waren we van plan een eiland te bezoeken met nog wat mensen maar dit ging helaas niet door omdat dat van te voren geboekt moest worden en daar waren we te laat mee dus hebben we het maar verzet naar een andere datum.
Deze morgen zijn we met het tandartsteam meegeweest. Er zijn hier een aantal tandartsen en assistentes, de 'praktijk' is in het Hopecentre. Op maandagmorgen en donderdagmorgen worden de patienten gescreend en krijgen ze een afspraak mee voor dezelfde dag, de dag erna of de dag daarna. Vanmorgen was er dus weer screening. Toen wij om 8:30 arriveerden stonden er al zeker 300 mensen te wachten! 1 rij mannen, 1 rij vrouwen en 2 rijen vrouwen met kinderen. 1 van de vertalers vertelde dat de meesten al vanaf 5 uur 's morgens staan te wachten!
De tandarts liep eerst de rijen af en haalde een paar mensen met een verdikte kaak eruit. Deze kregen een nummer en mochten naar binnen.
Daarna ging ze met Elsbeth en een vertaler de rijen nogmaals door. Mensen moesten hun mond open doen en kregen daarna een bandje om hun pols van Elsbeth. Als het bandje blauw was mochten ze morgen terug komen en bij een groen bandje overmorgen. Ondertussen hield Corine en nog wat vertalers de kinderen bezig door ze allemaal een 'high-five' te geven en naar elkaar te zwaaien. Na 1,5 uur screenen waren een maximaal aantal mensen gescreend voor de komende 3 dagen, de rest van de mensen moest weer naar huis zonder afspraak. De vertaler vertelde aan ons dat sommigen hier al week aan week staan wachten en nog altijd geen afspraak hebben. Het is zo hard en moeilijk om al die mensen weer terug naar huis te zien gaan zonder afspraak!
De tandarts vertelde ons dat de bevolking hier enorm veel suiker eet, door al het drinken gaat een schep suiker! Daardoor ontstaan er natuurlijk veel gebitsproblemen en daar komt bij dat er hier bijna geen tandartsen zijn!
Na de screening hebben we een kijkje genomen in de dentalclinic. Dit is een wachtruimte voor patienten, een zaal waar 8 patienten tegelijk geholpen kunnen worden, een administratieruimte enz. De lokale tandarts was ook aanwezig, hij wordt nauw betrokken bij de dentalclinic en krijgt op deze manier bijscholing van de mercyships tandartsen.
Vanmiddag zijn we naar een grote markt geweest. Vanmorgen heeft onze captain weer gewaarschuwd dat iedereen voorzichtig moet doen. Het is in deze stad gevaarlijk voor 'westerlingen' die alleen zijn, en als het donker is is het voor iedereen niet veilig op straat. Daarom moet iedereen voor het donker is weer terug aan boord zijn. En donker wordt het hier al om 18:30 uur. Vanwege de veiligheid is het verstandig om met 3 personen of meer van boord te gaan. Dat hebben we dan ook braaf gedaan vandaag en na een heerlijk ijsje en een bezoek aan de supermarkt zijn we weer terug naar het schip gegaan met de 'tuc-tuc'.
De security is goed geregeld, we voelen ons helemaal veilig :p
We hebben allemaal onze badge, als we van boord gaan moeten we eerst met onze pas langs de scanner en in een boek noteren waar we naar toe gaan en hoelaat. Als we weer terug komen gaan we weer langs de scanner en noteren we dat we weer terug zijn. Hier wordt toezicht op gehouden door onze (heel aardige) 'security-mannen.' Op de kade is van zee-containers een omheining gebouwd zodat we een soort eigen terein hebben voor het schip. Hier staan de jeeps, de afvalcontainers enz. Bij de uitgang van dit terein is een slagboom met een 'wacht-hokje'. En als we het haventerein af willen is er een soort grenscontrole: slagboom met een heleboel bewakers. Zonder een pas mag niemand het terein op.
De temeratuur hier is nog steeds lekker warm: 30 graden of nog hoger. Het cyloon-level is weer gedaald naar 1 gelukkig en op dit moment regent het heel hard. Het is regenseizoen op dit moment en dat kun je hier ook wel zien. Alles is mooi groen en op de weg is er meer water te zien dan straat.
De regen is alleen niet zo fijn voor de daklozen. Vanuit ons raam kunnen we het strand zien met daarop allemaal tenten van vodden waar de daklozen wonen (zie photo). Iedere zaterdagmiddag wordt er eten van het schip naar deze mensen gebracht, erg triest en hopeloos.
Aan het einde van de week hopen we weer een blog te schrijven. Iedere keer is er weer zoveel om over te schrijven. En dan zijn er nog zoveel dingen die we zien en horen en die niet te beschrijven zijn...
Iedere dag weer worden we stil gezet bij het feit dat alles wat wij vanzelfsprekend vinden, helemaal niet zo vanzelfsprekend is!
Bye Bye from Elsbeth en Corine
-
15 Februari 2016 - 23:51
Debora:
Leuk om jullie belevenissen te lezen. Ik kan me er wel wat bij voorstellen ....
Werk ze en beleef ze ...
Groetjes, Debora
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley