Ons eerste weekje Mercy Ships!
Door: Elsbeth en Corine
Blijf op de hoogte en volg Elsbeth en Corine
10 Februari 2016 | Madagascar, Toamasina
Vanavond is het een week geleden dat we van huis vertrokken zijn en langzamerhand raken we wat geaklimatiseerd en voelen we ons al helemaal thuis aan boord van de 'Africa Mercy' .
Er is hier zoveel te zien, te horen, te beleven enz dat we van deze ene week al wel een boek kunnen vullen als het moet. Afgelopen weekend hadden we nog geen verplichtingen dus hebben we onze tijd gebruikt om het schip en de stad wat te verkennen.
Na een heerlijk ontbijt hebben we zaterdagmorgen eerst een shiptour gekregen. We hebben het schip van voor tot achter en van boven tot onder bekeken. We lopen nog steeds niet overal de kortste route naar toe naar ons idee maar het gaat al beter dan in het begin. We bereiken nu zonder omweg ons bed.
Na de shiptour zijn we met nog 3 anderen met de tuc-tuc naar de stad gegaan. De straat hier is vol met 'tuc-tuc's' en 'push-push'. Het verschil is dat de bestuurder van de push-push moet trappen en de tuc-tuc heeft een motortje. Na een bezoek aan een lokale supermarkt zijn we neergestreken op het strand waar we een prachtig uitzicht hadden op de Indische Oceaan. Wat later kwam er een groep jonges voetballen op het strand. Waar wij zaten te genieten in de schaduw onder de palmbomen gingen deze jongens in de brandende zon voetballen in het losse zand!
's Avonds zijn we verhuisd van onze 'gastcabin' naar de cabin waar we de rest van onze tijd zullen verblijven. Dat was even een omschakeling, eerst een luxe ruime 2-persoonscabin en nu een cabin voor 10 personen! De cabin heeft 2 badkamertjes, 1 bank, een mini-keukenblokje en 1 raampje. Verder staan er 5 stapelbedden, voor iedereen 1 smalle hoge kast en per 2 personen een bureautje en rondom de bedden hangen gordijnen om wat privacy te creeren. Onze 'room-mates' zijn meiden uit de USA, Argentinie, Engeland en Brazilie. Het voelt (en ziet er uit) als een studentenkamer. ;) Maar alles went, na 4 nachten kunnen we nu redelijk geruisloos en zonder ongelukken uit ons hoge stapelbed zonder grote bons op de grond belanden!
Zondagmorgen zijn we naar een lokale kerk geweest met een groepje. De kerkdienst was op het dak van een huis met daaroverheen een stuk plastic gespannen voor de zon. Met de hoop dat het dak stevig genoeg zou zijn zijn we naar boven geklommen waar we hartelijk ontvangen werden. We kregen de beste plaats aangewezen: in de wind en naast de geluidbox. Dat eerste waardeerden we zeker, het tweede iets minder. De geluidsinstalatie werkte goed, na korte tijd vroegen we ons ernstig af of we hier geen blijvende gehoorsbeschadiging zouden oplopen.
Het was bijzonder om deze traditionele dienst mee te maken. De dienst duurde 3 uur, 2 uur zingen en 1 uur preek. De preek ging over Jeremia en keuzes maken in je leven.
's Avonds was er een dienst aan boord van het schip. Een pastoraal werker hield een toespraak over vasten en bidden tijdens de lijdensweken.
Hierna was het tijd voor 'Dutschy hour'. Aan boord zijn ook een aantal families waarvan 1 nederlandse familie. Hij werkt als in de operatiekamer en zij heeft een administratieve functie en de kids gaan op het schip naar school. (Er zijn hier 47 kinderen met hun ouders aan boord, ze gaan ook aan boord naar school.) Zij hebben een gezinshut aan boord en op zondagavond na de dienst nodigen zij alle nederlandse medewerkser uit voor de koffie. Dit was een heerlijk nederlands uurtje!
Maandag was onze eerste werkdag. Met lichte bibbers in onze benen zochten we onze baas op. Inmiddels zijn we nu 3 dagen bezig en we beleven iedere dag weer nieuwe dingen. We werken in een team met bijna allemaal lokale mensen uit de stad hier en 1 zwitser en 1 noorse. De lokale mensen zijn bijna allemaal jongens en een paar meiden van begin de 20. Na 3 dagen hebben we nu wel ontdekt dat afrikanen en europeanen erg verschillend denken en doen en we veel van elkaar kunnen leren. Als 's morgens de ploeg compleet is (wat hier wel iets later dan afgesproken tijd is..) starten we met zingen en bidden. Al onze collega's zingen ontzettend graag en dat is te merken, ze doen het de hele dag! Als de baas zegt: om 12 uur lunch-time, dan zeggen onze collega's om kwart voor 12: tijd om klaar te maken voor de lunch. :)
We zijn deze 3 dagen ons ook zeker bewust geworden van onze sociale vaardigheden. Onze afrikaanse collega's begroeten iedereen, vragen aan iedereen hoe het gaat en nemen de tijd om interesse in elkaar te tonen.
Afrikanen leren ook van ons vertelde een collega. In het lokale ziekenhuis geven de verpleegkundigen de patienten hun medicatie en verder gebeurt er weinig. Door samen te werken met lokale bevolking kunnen ze zien dat verplegen meer is dan alleen pillen delen. Hier krijgen patienten aandacht, liefde, persoonlijke zorg enz. Dat is zeker zo belangrijk. Het is bijzonder om te zien hoe patienten opbloeien nadat ze (soms jaren lang) zijn genegeerd door hun omgeving vanwege hun handicap.
Vandaag heb ik gezien hoe een patient voor het eerst weer in de spiegel keek na zijn operatie. Deze man had geen neus en is nu geopereerd en heeft weer een neus. Bijzonder!
Iedere dag leren we weer nieuwe mensen kennen, afkomstig uit allerlei landen. Het is zo leuk om met iedereen te praten en te horen over een andermans thuisland, familie of gewoontes.
Er werkt hier nu een dame van 77 jaar, afkomstig uit het duitstalige deel van Belgie. Ze spreekt Frans, Duits en wat Nederlands. Iedere morgen bij het ontbijt begroet ze ons in het nederlans met een zwaar accent: 'Goete morgen meskes, goed keslafen?' En wij zeggen dan: 'Hello granny, how are you?' Een hele lieve dame, zij is onze mercyships-oma ;)
We moeten onze blog weer gaan afronden. Onze was is bijna klaar in de ' laundry' en er wordt zojuist omgeroepen dat er een paar honderd mijl uit de kust een cycloon gaande is en dat het cyclone-level is veranderd. We weten niet precies wat dat inhoud dus dat gaan we eerst maar even uitzoeken nu.
Een fijne avond allemaal!
Liefs,
Elsbeth en Corine
-
10 Februari 2016 - 19:48
Hannie:
Ha meiden,
Wat leuk om jullie verhalen te lezen. Ik zit hier soms hardop te lachen op de bank!
Succes verder met alles en genietse ook!
Groetjes Hannie -
10 Februari 2016 - 19:52
Joan:
Hallo meiden.
Leuk om jullie te volgen.....veel werkplezier.....en tot horens (schrijvens). Sterkte in alle dingen.
Hartelijke groet uit Zeeland, Joan -
11 Februari 2016 - 08:08
Anja Faasse:
Hallo meiden, wat schrijven jullie gezellig !En wat beleven jullie in die eerst week al veel!
Veel succes.En tot de volgende blog!!
Groetjes van tante Anja en gezin!! -
11 Februari 2016 - 08:23
Marline Provoost:
hoi corine
echt mooie foto's en leuk om op deze manier iets van je te weten te kome
xxxxmarline -
11 Februari 2016 - 21:22
Hanna:
Hoi Corine,
Leuk joh om je verslagen te lezen......
zo te horen (eh lezen:-)) geniet je daar wel.
groetjes Hanna v/d L -
12 Februari 2016 - 13:30
Anneleen:
heey Corine en Elsbeth,
super leuk om zo te lezen wat jullie meemaken en wat jullie werk is!
Groetjes,
Anneleen -
12 Februari 2016 - 16:01
Elly:
leuk om te lezen!
groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley